Sweet presents
Hebben? Mwah, ik ben niet zo bevattelijk voor het willen hebben. Zag laatst een stukje van een cabaratier die sprak over het magazine Happinez en de enorme homeshopping gids die achterin is te vinden met aantrekkelijke aanbiedingen. Volgens hem zou er geen Happinez lezer zijn die niet iets dergelijks vanuit die homeshopping gids ooit gekocht zou hebben, pure reclame volgens hem, niks inspiratie maar hebben, hebben, hebben.
Nou, bedacht ik me, ik lees de Happinez toch al vanaf de allereerste issue, heb er ook een hoop gemist, desalniettemin behoorlijk wat jaren, en welgeteld 0 spullen van de Happinez. Vind ik die spullen dan niet mooi? Oh ja, er zitten zeker mooie objecten bij. Waarom dan toch niet? Nou, kennelijk heb ik nogal wat voorwaarden voor aankopen die ik NIET nodig heb. Grootste voorwaarde is dat het met liefde en aandacht gemaakt moet zijn, gebruikt helpt ook, een verhaal achter zitten, one of kind, of het moet bij mij weer een haakje hebben waardoor ik zelf weer iets ga ontwikkelen.
Dat is nogal wat, en het was dus ook geen wonder dat de nu oud collega's die mij wat beter kennen dachten bij het uitkiezen van mijn afscheidscadeau: echt niet dat ik dat zelf ga doen, enig handleiding is wellicht raadzaam.
En eerlijk ze hadden mij niets beters kunnen geven dan dit. Een minuscuul kunstwerk van mijn onlangs overleden hond gemaakt door Diem Chau. Dierbare herinneringen aan mijn hond samengevoegd in een object gekregen van, voor mij, dierbare ex collega's. Hulde aan Femke, dank aan Diem die dit wilde maken, en thanks! aan de ex-collega's.
Nou, bedacht ik me, ik lees de Happinez toch al vanaf de allereerste issue, heb er ook een hoop gemist, desalniettemin behoorlijk wat jaren, en welgeteld 0 spullen van de Happinez. Vind ik die spullen dan niet mooi? Oh ja, er zitten zeker mooie objecten bij. Waarom dan toch niet? Nou, kennelijk heb ik nogal wat voorwaarden voor aankopen die ik NIET nodig heb. Grootste voorwaarde is dat het met liefde en aandacht gemaakt moet zijn, gebruikt helpt ook, een verhaal achter zitten, one of kind, of het moet bij mij weer een haakje hebben waardoor ik zelf weer iets ga ontwikkelen.
Dat is nogal wat, en het was dus ook geen wonder dat de nu oud collega's die mij wat beter kennen dachten bij het uitkiezen van mijn afscheidscadeau: echt niet dat ik dat zelf ga doen, enig handleiding is wellicht raadzaam.
En eerlijk ze hadden mij niets beters kunnen geven dan dit. Een minuscuul kunstwerk van mijn onlangs overleden hond gemaakt door Diem Chau. Dierbare herinneringen aan mijn hond samengevoegd in een object gekregen van, voor mij, dierbare ex collega's. Hulde aan Femke, dank aan Diem die dit wilde maken, en thanks! aan de ex-collega's.
