handen in beeld: aanpassen en oppassen
Bij handen in beeld plaats ik een foto waarbij de handen of vingers
centraal staan. De foto wordt gekoppeld aan een thema of situatie die op
dat moment bij mij speelt, in combinatie met handlijnkunde.
afbeelding via Favim, bron onbekend
Kan je nou nooit eens normaal doen? Je kan toch ook wel eens rekening houden met mij? Ik heb het nu al tien keer gezegd en dan doe je het gewoon toch weer!
Dit is de ene kant van het verhaal. Het verhaal van de persoon die gefrustreerd is door de ander die, naar het lijkt, maar geen rekening wil houden met de wensen van anderen. Die linksom of rechtsom toch altijd zijn eigen ding doet, zijn eigen agenda heeft. Die jouw verhaal aanhoort maar vervolgens zijn eigen conclusies trekt, die niet begrijpt waarom mensen doen wat anderen van hun verwachten. Die hun eigen waarheden hebben en er naar leven.
En dan heb je de andere kant van het verhaal.
Ik doe normaal! Hoezo hou ik geen rekening met jou? Dat doe ik wel, ik zie alleen niet waarom....! Ja, dat heb je inderdaad al vaker gezegd, sorry, ik dacht niet na.
Het verhaal van de persoon die gefrustreerd is door de ander die, naar het lijkt, wil dat je je aanpast aan zijn/haar wensen. Die altijd kijkt naar wat de ander verwacht. Die maar blijft vertellen dat je niet altijd je eigen ding kunt doen, dat je rekening moet houden met anderen.
Uiteraard zijn dit extremen, maar in het dagelijks leven voor velen van ons zeer zeker herkenbaar. En denk maar niet dat dit geslacht gerelateerd is, het zijn niet standaard de mannen die hun eigen gang gaan en de vrouwen die zich aanpassen, andersom komt het net zo vaak voor. Wat is het dan? Een basis deel vind je terug in de huidpatronen. Mensen met kransen (circels of spiralen) op de toppen van hun vingers zijn meer geneigd hun eigen weg te gaan en zich minder van anderen aan te trekken. Mensen met lussen (een golfbeweging met aan één zijde onderaan een opening naar de buitenkant van de vinger) als huidpatronen op de vingers, zijn meer geneigd zich aan te passen aan de ander.
Nu is er geen goed en geen slecht, het is een gegeven dat je natuurlijke aanleg meer de ene of de andere kant opgaat, en heus geen slechte wil, ook al zijn we dat meer dan eens geneigd te denken. Waar het uiteindelijk om gaat is de balans te vinden. Bij een hand vol kransen is het inderdaad handig om je af en toe eens aan te passen aan de ander zonder dat je het gevoel hebt dat je jezelf verloochent. Want bij een bewuste keuze om dat soms te doen, kan het resultaat heel verrassend blijken.
En voor diegene met een hand met lussen kan het heel bevrijdend zijn om eens je eigen ding te doen, jezelf voorop te stellen en eens geen rekening te houden met wat een ander zou willen of verwachten. Iets meer op jezelf passen kan geen kwaad.
Nog een hele klus om stil te staan bij je natuurlijke impulsen, gelukkig zijn er nog altijd anderen om je er aan te herinneren wanneer je het had moeten doen (grrrr).
Kan je nou nooit eens normaal doen? Je kan toch ook wel eens rekening houden met mij? Ik heb het nu al tien keer gezegd en dan doe je het gewoon toch weer!
Dit is de ene kant van het verhaal. Het verhaal van de persoon die gefrustreerd is door de ander die, naar het lijkt, maar geen rekening wil houden met de wensen van anderen. Die linksom of rechtsom toch altijd zijn eigen ding doet, zijn eigen agenda heeft. Die jouw verhaal aanhoort maar vervolgens zijn eigen conclusies trekt, die niet begrijpt waarom mensen doen wat anderen van hun verwachten. Die hun eigen waarheden hebben en er naar leven.
En dan heb je de andere kant van het verhaal.
Ik doe normaal! Hoezo hou ik geen rekening met jou? Dat doe ik wel, ik zie alleen niet waarom....! Ja, dat heb je inderdaad al vaker gezegd, sorry, ik dacht niet na.
Het verhaal van de persoon die gefrustreerd is door de ander die, naar het lijkt, wil dat je je aanpast aan zijn/haar wensen. Die altijd kijkt naar wat de ander verwacht. Die maar blijft vertellen dat je niet altijd je eigen ding kunt doen, dat je rekening moet houden met anderen.
Uiteraard zijn dit extremen, maar in het dagelijks leven voor velen van ons zeer zeker herkenbaar. En denk maar niet dat dit geslacht gerelateerd is, het zijn niet standaard de mannen die hun eigen gang gaan en de vrouwen die zich aanpassen, andersom komt het net zo vaak voor. Wat is het dan? Een basis deel vind je terug in de huidpatronen. Mensen met kransen (circels of spiralen) op de toppen van hun vingers zijn meer geneigd hun eigen weg te gaan en zich minder van anderen aan te trekken. Mensen met lussen (een golfbeweging met aan één zijde onderaan een opening naar de buitenkant van de vinger) als huidpatronen op de vingers, zijn meer geneigd zich aan te passen aan de ander.
Nu is er geen goed en geen slecht, het is een gegeven dat je natuurlijke aanleg meer de ene of de andere kant opgaat, en heus geen slechte wil, ook al zijn we dat meer dan eens geneigd te denken. Waar het uiteindelijk om gaat is de balans te vinden. Bij een hand vol kransen is het inderdaad handig om je af en toe eens aan te passen aan de ander zonder dat je het gevoel hebt dat je jezelf verloochent. Want bij een bewuste keuze om dat soms te doen, kan het resultaat heel verrassend blijken.
En voor diegene met een hand met lussen kan het heel bevrijdend zijn om eens je eigen ding te doen, jezelf voorop te stellen en eens geen rekening te houden met wat een ander zou willen of verwachten. Iets meer op jezelf passen kan geen kwaad.
Nog een hele klus om stil te staan bij je natuurlijke impulsen, gelukkig zijn er nog altijd anderen om je er aan te herinneren wanneer je het had moeten doen (grrrr).