handen in beeld: we accept
Bij handen in beeld plaats ik een foto waarbij de handen of vingers centraal staan. De foto wordt gekoppeld aan een thema of situatie die op dat moment bij mij speelt, in combinatie met handlijnkunde.
Niet het afgelopen weekend, maar die daarvoor zaten man & ik naar een film te kijken waarvan ik de titel allang weer vergeten ben. Nu kunnen we discussiëren over of dit aan de film te wijten is of aan mijn geheugencapaciteit, maar er is één ding wat ik wel onthouden heb en da's de volgende zin:
'WE ACCEPT THE LOVE WE THINK WE DESERVE'. Voor de niet Engels sprekende onder ons vertaald in 'we accepteren de liefde waarvan we denken die te verdienen'. Klinkt al veel minder mooi in het Nederlands, maar niet minder waar. Ik vind het een prachtige zin die wat mij betreft de spijker op z'n kop slaat.
Nu kunnen we dit thema natuurlijk betrekken op iedere vorm van vriendschap, maar laten we het alleen even over 'de liefde' hebben. Want hoe zit dat dan? we willen heus allemaal de leukste, liefste, charmanste, aardigste, betrouwbaarste, loyaalste, humorvolste partner, vriend, vriendin die er is. Tuurlijk willen we dat! Alleen handelen we er niet altijd naar. Waar dat aan ligt, tja, kan vele redenen hebben, maar onze ervaringen vanuit het verleden en onze eigenwaarde of gebrek daaraan kunnen hierin een grote rol spelen.
In de handen kom ik het regelmatig tegen, een vallende lijn vanuit de hartlijn terug naar het jeugdgebied waardoor men te kampen heeft met onzekerheid en perfectionisme, of een hoofdlijn startend in het Marsgebied waardoor men de kat uit de boom kijkt en het gevoel kan hebben dat wat ze ook doen het niet goed genoeg is. Het ontbreken van een Apollolijn of kort onderste kootje van de ringvinger toont het gebrek aan eigenwaarde. Het bovenste kootje van de ringvinger die buigt naar de middelvinger wat wijst op onderdrukking van je eigen innerlijk en (te) veel investeren in de ander. Het gebogen bovenste kootje van de wijsvinger naar de middelvinger waardoor er een gebrek is aan zelfvertrouwen en je zelfstandigheid nog wel eens uit handen wilt geven. Een korte pink, die ook kan wijzen op een gebrek aan zelfvertrouwen en zo zijn er nog legio andere aanwijzingen in de handen te vinden die te maken kunnen hebben met het thema eigenwaarde en er dus voor kunnen zorgen dat we de liefde accepteren waarvan we denken dat we die verdienen in de negatieve zin.
Moeten we dan de conclusie trekken dat het simpelweg zo is en ons er dan maar bij neerleggen? Kan, als dat is wat je wilt. Je kan er ook voor kiezen om te kijken naar hetgeen wat het is wat jij nodig hebt en dat communiceren, feedback vragen, de lat voor jezelf (en anderen) wat minder hoog leggen, leren om van jezelf te houden (met alles erop en eraan), je wat kwestbaarder opstellen, kortom om juist dat te doen waar je het Spaans benauwd van krijgt. Klinkt makkelijk echter het is retemoeilijk, maar uiteindelijk leren we misschien de verantwoordelijkheid voor het welzijn van ons eigen hart te nemen. De situaties waarin we ons kunnen bevinden mogen misschien niet onze keuzes zijn, de wijze waarop we ermee omgaan wel.
Oh en uiteraard kan het natuurlijk ook de andere kant op. Als ik de verhalen van helden en heldinnen op datingsites hoor wordt je daar redelijk moedeloos van. Het lijkt soms meer op een internetshop waar men de perfect passende broek aan het zoeken is, de one size fits all, voldoende broekzakken, juiste lengte, niet krimpt in de was, laatste design maar tijdloos, rekt wanneer we wat aangekomen zijn & krimpt wanneer we wat afgevallen zijn, geschikt voor alle seizoenen, gemaakt van de juiste materialen en door de juiste fabrikant, slijtvast en heel belangrijk: limited edition. Voldoe je niet aan één van deze criteria dan no way josé. Voldoe je toch maar zijn er na de eerste date niet meteen 'vlinders in de buik' dan helaas pindakaas. Misschien, misschien, is het een idee om eens wat meer tijd in elkaar te steken voordat de stekker die er nog niet eens helemaal in zit er wordt uitgetrokken. De Prins op het witte paard komt niet, want zoals de quote van 'Loesje' al aangaf, z'n paard zit in de lasagne. There's no mister or miss Perfect, just mister & miss Right (now) en dan nog is het hard werken voor beide partijen. Dus... accept the love you think you deserve, maar hou het wel een beetje leefbaar & realistisch.
afbeelding via Favim, bron dearisabella
'WE ACCEPT THE LOVE WE THINK WE DESERVE'. Voor de niet Engels sprekende onder ons vertaald in 'we accepteren de liefde waarvan we denken die te verdienen'. Klinkt al veel minder mooi in het Nederlands, maar niet minder waar. Ik vind het een prachtige zin die wat mij betreft de spijker op z'n kop slaat.
Nu kunnen we dit thema natuurlijk betrekken op iedere vorm van vriendschap, maar laten we het alleen even over 'de liefde' hebben. Want hoe zit dat dan? we willen heus allemaal de leukste, liefste, charmanste, aardigste, betrouwbaarste, loyaalste, humorvolste partner, vriend, vriendin die er is. Tuurlijk willen we dat! Alleen handelen we er niet altijd naar. Waar dat aan ligt, tja, kan vele redenen hebben, maar onze ervaringen vanuit het verleden en onze eigenwaarde of gebrek daaraan kunnen hierin een grote rol spelen.
In de handen kom ik het regelmatig tegen, een vallende lijn vanuit de hartlijn terug naar het jeugdgebied waardoor men te kampen heeft met onzekerheid en perfectionisme, of een hoofdlijn startend in het Marsgebied waardoor men de kat uit de boom kijkt en het gevoel kan hebben dat wat ze ook doen het niet goed genoeg is. Het ontbreken van een Apollolijn of kort onderste kootje van de ringvinger toont het gebrek aan eigenwaarde. Het bovenste kootje van de ringvinger die buigt naar de middelvinger wat wijst op onderdrukking van je eigen innerlijk en (te) veel investeren in de ander. Het gebogen bovenste kootje van de wijsvinger naar de middelvinger waardoor er een gebrek is aan zelfvertrouwen en je zelfstandigheid nog wel eens uit handen wilt geven. Een korte pink, die ook kan wijzen op een gebrek aan zelfvertrouwen en zo zijn er nog legio andere aanwijzingen in de handen te vinden die te maken kunnen hebben met het thema eigenwaarde en er dus voor kunnen zorgen dat we de liefde accepteren waarvan we denken dat we die verdienen in de negatieve zin.
Moeten we dan de conclusie trekken dat het simpelweg zo is en ons er dan maar bij neerleggen? Kan, als dat is wat je wilt. Je kan er ook voor kiezen om te kijken naar hetgeen wat het is wat jij nodig hebt en dat communiceren, feedback vragen, de lat voor jezelf (en anderen) wat minder hoog leggen, leren om van jezelf te houden (met alles erop en eraan), je wat kwestbaarder opstellen, kortom om juist dat te doen waar je het Spaans benauwd van krijgt. Klinkt makkelijk echter het is retemoeilijk, maar uiteindelijk leren we misschien de verantwoordelijkheid voor het welzijn van ons eigen hart te nemen. De situaties waarin we ons kunnen bevinden mogen misschien niet onze keuzes zijn, de wijze waarop we ermee omgaan wel.
Oh en uiteraard kan het natuurlijk ook de andere kant op. Als ik de verhalen van helden en heldinnen op datingsites hoor wordt je daar redelijk moedeloos van. Het lijkt soms meer op een internetshop waar men de perfect passende broek aan het zoeken is, de one size fits all, voldoende broekzakken, juiste lengte, niet krimpt in de was, laatste design maar tijdloos, rekt wanneer we wat aangekomen zijn & krimpt wanneer we wat afgevallen zijn, geschikt voor alle seizoenen, gemaakt van de juiste materialen en door de juiste fabrikant, slijtvast en heel belangrijk: limited edition. Voldoe je niet aan één van deze criteria dan no way josé. Voldoe je toch maar zijn er na de eerste date niet meteen 'vlinders in de buik' dan helaas pindakaas. Misschien, misschien, is het een idee om eens wat meer tijd in elkaar te steken voordat de stekker die er nog niet eens helemaal in zit er wordt uitgetrokken. De Prins op het witte paard komt niet, want zoals de quote van 'Loesje' al aangaf, z'n paard zit in de lasagne. There's no mister or miss Perfect, just mister & miss Right (now) en dan nog is het hard werken voor beide partijen. Dus... accept the love you think you deserve, maar hou het wel een beetje leefbaar & realistisch.