10 dagen
Ongezond, dat was de conclusie over mijn levensstijl en ik was niet de enige. Eet ik dan zo ongezond? ja & nee. Het ligt 'm vooral in de combinatie & aan de regelmaat, iets waar ik van nature een aversie tegen heb.
Ik ben namelijk het type dat:
- Het liefst niet ontbijt, maar aangezien mijn lieve man iedere ochtend ontbijt op bed serveert (ja ik bof) eet ik dit braaf op;
- Vergeet te lunchen, want ik ben bezig en dat moet natuurlijk af met als gevolg dat ik aan het eind van de dag er snel iets in prop wat als lunch door moet gaan.
- Iedere dag avondeten niet nodig heeft, maar met een gezin en mijn gave om binnen een half uur een vegetarische maaltijd neer te zetten, deze taak op zich heeft genomen. Niet dat ik koken leuk vind, allesbehalve. Jaren heb ik kunnen overleven zonder een enkele pan in huis. Kwamen er gasten, dan had ik een batterij aan verschillende afhaalinstanties waar een keuze uit gemaakt kon worden. Ikzelf was bijzonder content met af en toe stokbrood, boursin & wijn.
Hou ik dan niet van eten? Oh jawel, onder de voorwaarde dat ik eet waar ik zin in heb en op het moment wanneer ik er zin in heb. Dus enige regelmaat qua eten was er al (lunch uitgezonderd), maar daar kwam nog iets anders bij.
Want sinds ik mijn eigen praktijk heb en men mijn kant op komt in plaats van dat ik mij naar een werkplek hoef te begeven is mijn beweging nihil (afgezien van de rondes in het park met hond). Ooit heb ik mij nog bedacht dat het leuk was om met de hond te gaan rennen, maar geloof me, rennen met een windhond aan de lijn is uitermate frustrerend!
De final check waren natuurlijk mijn eigen handen, die levenslijn van mij kon echt wel wat krachtiger. Alles bij elkaar genomen was het besluit er moet wat veranderen. Dus ik ben aan het sportvasten gegaan. Een 10-daagse trainingsmethode waarbij de spieren en de lever worden getraind in het verbruik van vet in plaats van suiker (de metabolic switch). Heel kort samengevat: Iedere dag cardio training, drie dagen voedsel afbouwen, drie dagen sapvasten en vier dagen weer opbouwen.
Al bij de tweede dag sprak de krans op mijn middelvinger mij aan. Een krans huidpatroon op de middelvinger geeft aan dat je graag je eigen wetten & regels maakt. Ik raakte dus volledig in de stress van het punctuele schema waarin ik een batterij aan voedingssupplementen moest wegwerken. De regelmaat + het moeten, ARGHHHH. Hoezo moet ik nu twee appels eten, ik wil er maar één! Ik red het niet om zoveel van dat supplement in dat tijdsbestek weg te klokken! Ik wil geen thee drinken. Ik drink geen zwarte koffie. Ik eet geen gember. Ik eet geen vis, enzovoort.
Gelukkig wist mijn fantastische Sportvasten Coach, Merle Kolf van PRAKTIJK GOED ONTMOET hier goed mee om te gaan. Mijn geweldige masseur hielp me wat meer te ontspannen en ik ging ik fluitend door de drie sapvasten dagen heen. Maar toen kwam de dag dat ik weer moest gaan eten, daar was ik zo nog niet aan toe. Het proces begon bijna weer opnieuw want ik wilde niet een appel én een schaaltje druiven eten, dat was teveel. Wederom reageerde Merle daar heel adequaat op. En nu zijn we elf dagen verder en het was gisterenochtend wat kaal zonder al m'n supplementen vreemd genoeg. Maar ik voel me top, zit in een regelmaat, ben wat kilo's kwijt, heb geleerd zwarte koffie te waarderen, heb de oude weegschaal die mijn ex ooit op de kermis had gewonnen vervangen door eentje die het goed doet en ... belangrijk heeft m'n levenslijn aan kracht gewonnen. Yeah! Een hele dikke pluim voor Merle, want ik weet dat ik niet altijd makkelijk ben geweest (to put it mildly)
Ik ben namelijk het type dat:
- Het liefst niet ontbijt, maar aangezien mijn lieve man iedere ochtend ontbijt op bed serveert (ja ik bof) eet ik dit braaf op;
- Vergeet te lunchen, want ik ben bezig en dat moet natuurlijk af met als gevolg dat ik aan het eind van de dag er snel iets in prop wat als lunch door moet gaan.
- Iedere dag avondeten niet nodig heeft, maar met een gezin en mijn gave om binnen een half uur een vegetarische maaltijd neer te zetten, deze taak op zich heeft genomen. Niet dat ik koken leuk vind, allesbehalve. Jaren heb ik kunnen overleven zonder een enkele pan in huis. Kwamen er gasten, dan had ik een batterij aan verschillende afhaalinstanties waar een keuze uit gemaakt kon worden. Ikzelf was bijzonder content met af en toe stokbrood, boursin & wijn.
Hou ik dan niet van eten? Oh jawel, onder de voorwaarde dat ik eet waar ik zin in heb en op het moment wanneer ik er zin in heb. Dus enige regelmaat qua eten was er al (lunch uitgezonderd), maar daar kwam nog iets anders bij.
Want sinds ik mijn eigen praktijk heb en men mijn kant op komt in plaats van dat ik mij naar een werkplek hoef te begeven is mijn beweging nihil (afgezien van de rondes in het park met hond). Ooit heb ik mij nog bedacht dat het leuk was om met de hond te gaan rennen, maar geloof me, rennen met een windhond aan de lijn is uitermate frustrerend!
De final check waren natuurlijk mijn eigen handen, die levenslijn van mij kon echt wel wat krachtiger. Alles bij elkaar genomen was het besluit er moet wat veranderen. Dus ik ben aan het sportvasten gegaan. Een 10-daagse trainingsmethode waarbij de spieren en de lever worden getraind in het verbruik van vet in plaats van suiker (de metabolic switch). Heel kort samengevat: Iedere dag cardio training, drie dagen voedsel afbouwen, drie dagen sapvasten en vier dagen weer opbouwen.
Al bij de tweede dag sprak de krans op mijn middelvinger mij aan. Een krans huidpatroon op de middelvinger geeft aan dat je graag je eigen wetten & regels maakt. Ik raakte dus volledig in de stress van het punctuele schema waarin ik een batterij aan voedingssupplementen moest wegwerken. De regelmaat + het moeten, ARGHHHH. Hoezo moet ik nu twee appels eten, ik wil er maar één! Ik red het niet om zoveel van dat supplement in dat tijdsbestek weg te klokken! Ik wil geen thee drinken. Ik drink geen zwarte koffie. Ik eet geen gember. Ik eet geen vis, enzovoort.
Gelukkig wist mijn fantastische Sportvasten Coach, Merle Kolf van PRAKTIJK GOED ONTMOET hier goed mee om te gaan. Mijn geweldige masseur hielp me wat meer te ontspannen en ik ging ik fluitend door de drie sapvasten dagen heen. Maar toen kwam de dag dat ik weer moest gaan eten, daar was ik zo nog niet aan toe. Het proces begon bijna weer opnieuw want ik wilde niet een appel én een schaaltje druiven eten, dat was teveel. Wederom reageerde Merle daar heel adequaat op. En nu zijn we elf dagen verder en het was gisterenochtend wat kaal zonder al m'n supplementen vreemd genoeg. Maar ik voel me top, zit in een regelmaat, ben wat kilo's kwijt, heb geleerd zwarte koffie te waarderen, heb de oude weegschaal die mijn ex ooit op de kermis had gewonnen vervangen door eentje die het goed doet en ... belangrijk heeft m'n levenslijn aan kracht gewonnen. Yeah! Een hele dikke pluim voor Merle, want ik weet dat ik niet altijd makkelijk ben geweest (to put it mildly)
