Stardust
Een paar dagen geleden begon ik met deze tekening met de gedachte dat deze toepasselijk zou zijn voor de komende dagen. Ik was mij bewust van de intentie, maar wist niet hoe ik het nu exact wilde verwoorden zonder bla bla te zijn.
Je kent vast de uitspraak 'we zijn gemaakt van sterrenstof', een uitspraak van de astronoom Carl Sagan die hij begin 1980 tijdens een aflevering van 13 delige tv serie over de Cosmos deed. Hij verwoordde het als volgt: "We are a way for the universe to know itself. Some part of our being knows this is where we came from. We long to return. And we can, because the cosmos is also within us. We're made of star stuff,"
In de Tarot kennen we de kaart 'XVII de Ster'. Deze kaart staat, in belangrijke mate, voor hoop. Nu heb ik altijd een hekel gehad aan het woord 'hoop', alsof je daarmee een ander verantwoordelijk maakt voor de uitkomst. Zoals de leermeester van Sun in de tv serie Sense8 zegt: 'Hope is undiscovered disappointment'. Want een ander verantwoordelijk maken voor jouw geluk leidt uiteindelijk tot teleurstelling.
Waarom dan toch die sterren als die link met 'hoop' zo sterk is? Ik kwam daar zelf ook niet uit. Vannacht gebeurde er echter iets, ik dacht in eerste instantie dat ik droomde, maar het leek eerder een herinnering. Ik was terug in een moment in mijn pubertijd, in mijn kamer en ik nam een besluit, ik maakte een keuze. Vraag mij niet welke want dat weet ik niet meer. Het volgende moment zag ik een beeld van het universum waarin het één en ander verschoof. Het was net alsof door de keuze die ik had gemaakt er iets veranderde, alsof het universum ervoor zorgde dat ik hoe dan ook de mogelijkheid kreeg om nog steeds het pad te volgen zoals dat was bedoeld, ook al dwaalde ik door het net genomen besluit daar vanaf. Ik weet nog dat ik wakker werd en dacht, dit moet ik onthouden en ben vervolgens weer in slaap gevallen.
's Ochtends tijdens het ontbijt kwam dit ter sprake en werd er druk gefilosofeerd en geanalyseerd. Is hetgeen wat ik ervaren had waar? Wat maakt het uit. Waar het om gaat is dat het mij inzicht geeft over hoe ik 'hoop' ervaar. Dat links om of rechtsom, je altijd de kans krijgt om weer je eigen pad te volgen. Of je het doet, is aan jou, maar vanuit het universum wordt die mogelijkheid gecreëerd, althans zo leek dat vannacht. Bij de laatste maanviering schudde een 'moonwalker' voor iedereen kaarten uit het deck 'The Universe has your back' en zo heb ik het vannacht ook beleefd. Is dat hoop of vertrouwen?
Wanneer we er dus vanuit gaan dat we inderdaad gemaakt zijn van sterrenstof, wij onderdeel zijn van het universum en het universum dus ook deel is van ons, dan hoop ik :-) dat iedereen zijn eigen sterrenstof zoveel mogelijk verspreid, erop vertrouwt dat je gesteund wordt in het volgen van jouw eigen pad. Want het enige wat we kunnen veranderen... is onszelf.
Je kent vast de uitspraak 'we zijn gemaakt van sterrenstof', een uitspraak van de astronoom Carl Sagan die hij begin 1980 tijdens een aflevering van 13 delige tv serie over de Cosmos deed. Hij verwoordde het als volgt: "We are a way for the universe to know itself. Some part of our being knows this is where we came from. We long to return. And we can, because the cosmos is also within us. We're made of star stuff,"
In de Tarot kennen we de kaart 'XVII de Ster'. Deze kaart staat, in belangrijke mate, voor hoop. Nu heb ik altijd een hekel gehad aan het woord 'hoop', alsof je daarmee een ander verantwoordelijk maakt voor de uitkomst. Zoals de leermeester van Sun in de tv serie Sense8 zegt: 'Hope is undiscovered disappointment'. Want een ander verantwoordelijk maken voor jouw geluk leidt uiteindelijk tot teleurstelling.
Waarom dan toch die sterren als die link met 'hoop' zo sterk is? Ik kwam daar zelf ook niet uit. Vannacht gebeurde er echter iets, ik dacht in eerste instantie dat ik droomde, maar het leek eerder een herinnering. Ik was terug in een moment in mijn pubertijd, in mijn kamer en ik nam een besluit, ik maakte een keuze. Vraag mij niet welke want dat weet ik niet meer. Het volgende moment zag ik een beeld van het universum waarin het één en ander verschoof. Het was net alsof door de keuze die ik had gemaakt er iets veranderde, alsof het universum ervoor zorgde dat ik hoe dan ook de mogelijkheid kreeg om nog steeds het pad te volgen zoals dat was bedoeld, ook al dwaalde ik door het net genomen besluit daar vanaf. Ik weet nog dat ik wakker werd en dacht, dit moet ik onthouden en ben vervolgens weer in slaap gevallen.
's Ochtends tijdens het ontbijt kwam dit ter sprake en werd er druk gefilosofeerd en geanalyseerd. Is hetgeen wat ik ervaren had waar? Wat maakt het uit. Waar het om gaat is dat het mij inzicht geeft over hoe ik 'hoop' ervaar. Dat links om of rechtsom, je altijd de kans krijgt om weer je eigen pad te volgen. Of je het doet, is aan jou, maar vanuit het universum wordt die mogelijkheid gecreëerd, althans zo leek dat vannacht. Bij de laatste maanviering schudde een 'moonwalker' voor iedereen kaarten uit het deck 'The Universe has your back' en zo heb ik het vannacht ook beleefd. Is dat hoop of vertrouwen?
Wanneer we er dus vanuit gaan dat we inderdaad gemaakt zijn van sterrenstof, wij onderdeel zijn van het universum en het universum dus ook deel is van ons, dan hoop ik :-) dat iedereen zijn eigen sterrenstof zoveel mogelijk verspreid, erop vertrouwt dat je gesteund wordt in het volgen van jouw eigen pad. Want het enige wat we kunnen veranderen... is onszelf.