Vandaag keek ik in de agenda en dacht ohja, 4 maanden en 1 dag geleden dacht ik nog dat ik vandaag in ons huis in Portugal zou zijn, samen met mijn man, dochter en haar beste vriendin. Hoe anders ziet het leven er nu uit. 

Ongetwijfeld heb je de afgelopen weken wel eens van die momenten meegemaakt. De planning die je indertijd had lijkt weinig meer op die van vandaag. Sommige aspecten in het leven heb je simpelweg geen invloed op. Ik kan het overlijden van mijn man niet tegenhouden net zo min als dat ik Corona singlehanded tot een halt kan roepen. De omstandigheden zijn zoals ze zijn.

Ondanks dat voor mij persoonlijk de hele wereld op z'n kop stond, kwam iedere dag de zon weer op en ging ook weer onder. Het wiel dat bleef maar draaien. En binnen dat ritme probeerde ik weer een nieuwe structuur te bouwen en dat lukte. Maar ja, deze werd weer in één klap onderuit gehaald. Nu niet alleen voor mij persoonlijk maar voor iedereen wereldwijd.

Hoe blijf je staan wanneer alles om je heen…